Naar Moskou! Naar Moskou! [Kindle-editie] beoordelingen het boek quotes

`De weg is geheel verlaten. Het wordt donker en ik vind geen enkele aanwijzing welke kant ik op moet. Dan zie ik plotseling in de verte,links van de weg, een dode ruiter, gekleed in het rood. Hij ligt vlakbij een gehucht, half begraven in de sneeuw. Het lijdt geen twijfeldat het een van onze lansiers is en dat mijn regiment zich daar ergensmoet bevinden. Op goed geluk ga ik die richting op zonder dat ikeen weg zie. Ik loop dwars door het veld, maar een brede greppeldie is vol gewaaid met sneeuw verspert me de weg. Ik laat me er nietdoor weerhouden, maar plotseling verdwijn ik tot aan mijn hoofdonder een lawine van sneeuw. Dit keer geloof ik dat ik verloren ben. In 1812 trekt Napoleon op naar Moskou, een veldtocht die eenhelletocht zou worden. Jean François Dumonceau is officier in laGrande Armée. Hij maakt deel uit van de Keizerlijke Garde, en verkeertin de nabijheid van Bonaparte. Als een van de weinigen overleeft hijde tocht. Aan het eind van zijn leven schrijft hij, in het Frans, zijnmemoires. Die geven een huiveringwekkend beeld van een oorlogwaarin honderdduizenden sneuvelen, maar ook schetsen ze zijnverbondenheid met Liesje, zijn paard, en zijn oppasser Jan.Willem Oosterbeek vertaalde Dumonceaus memoires en voorzagze van historisch commentaar. Zo ontstaat een ooggetuigenverslagvan een veldtocht die twee eeuwen later nog altijd tot de verbeeldingspreekt.